Toman The Great

Tijd voor wat anders. Ben het helemaal zat nu. Weg met de problemen. Tijd voor even vijf minuten een wat relaxtere sfeer.

Niks helpt beter bij een relaxte sfeer dan Madness. Nouja, tuurlijk wel. Andere muziek is net iets relaxter misschien, maar goed. Ik zit de afgelopen tijd in een Madness-periode… waarom weet ik niet. Denk door dat ÜBERGANZGEILE optreden vanze op pinkpop, maar het kan ook komen door die geweldige teksten. Enfin.

Our House is een nummer van Madness, van begin jaren ’80, het zal 1982 geweest zijn. Het nummer staat op het album ‘The Rise & Fall’, wat eigenlijk best klopte ook want het was hun grootste hit en ze hebben daarna nooit echt meer zulk succes gehad. Maar goed, dat was dus even wat background info, nou over naar het echte werk, gecreeërd door mijn MEESTERBREIN om kwart voor vier ‘s nachts.

Our House is een nummer dat gaat over … verrek. EEN HUIS. Goh, wie had daar op kunnen komen. Een huis, temidden van een straat. Ons huis. Onze straat. Stiekem gaat het me totaal niet om het huis, hell, er wordt niet eens gezegd hoe het huis er van buiten- of binnenaf uitziet. Het gaat me om het huishouden, de rolverdeling. Om de personen die in het huis wonen en hoe ik me dat voorstel als ik éen van de kinderen in het huis was.

Ik ben een – op het eerste gezicht – doodnormale tiener. Ware het niet dat ik op de meeste vreemde momenten aan de meest vreemde dingen denk zoals mij vijftien minuten geleden is gebeurd, mocht je interesse hebben kan je naar het idee vragen (ik raad het je niet aan behalve als je een verhaal wil aanhoren over een vrouwelijke tiener)  MAAR DAAR GAAT HET NU NIET OM. Het lied dus. Eerst maar ‘ns een deel van de lyrics neerknallen…

Father wears his Sunday best
Mother’s tired she needs a rest
The kids are playing up downstairs
Sister’s singing in her sleep
Brother’s got a date to keep
He can’t hang aroundGoed, het gaat me dus om het gedeelte dat ik hierboven heb neergeplompt. De vader die z’n zondagelijkse stekkie aanheeft, de moeder die moe is van het huishouden doen van de afgelopen week en eigenlijk alleen op zondag echt rust heeft en de kinderen die spelen.

Ho. Stop. Tot daar en niet verder.

Nou, een gewoon gezin. Zou je denken. Ten minste, voor Engelse normen en waarden in de jaren zeventig. Beetje ouwe lullen meuk en Staphorst-gezeik (je weet wel, het GGG van Nederland; Grootst Gristelijk Gezeik). Maar dan de rest, hoe de ‘verteller’ over z’n ‘leeftijdsgenoten’ in huis praat. De zingende zus en de broer die z’n date tevreden moet houden.

Bij dit lied denk ik me altijd in dat ik de zanger ben. Ik woon in een leuk, enigszins druk huis met m’n ouders en m’n zus en broer. Met z’n vijven, knus. De verteller/zanger is dan een mannelijke tiener die ook maar gewoon z’n ding doet, terwijl hij z’n zus(je) in haar slaap hoort zingen en z’n broer die eigenlijk alleen maar bezig is met de – in zijn ogen – populairste meid van school en daar alleen maar een geweldig leuke tijd mee wil hebben, op een avondje uit. Even een betere schets van de situatie.

We hebben dus drie personen. Ik, m’n zus en m’n broer. Ik denk me in dat ik… Nouja, tiener sowieso, maar een jaar of… 16, 17 ben, m’n broer een jaar of 19, 20 en m’n zus waarschijnlijk ook iets richting de 16, 17 want ik denk dat ik en m’n zus elkaar niet echt ontlopen qua leeftijd. Ik denk dat ik als zanger rete-trots was geweest op m’n gezin. Hardwerkende vader, moeder die het huishouden deed, zus die zichvoornamelijk bezighoudt met dromen en die, zonder dat ze het zelf eigenlijk weet, ontzettend goed kan zingen en ook een onwijs schattig kreng is. (Kreng is in deze vorm niet een scheldwoord maar meer een vervanging voor ‘meisje’ is. IK HEB EEN HEKEL AAN HET WOORD MEISJE. Waarom weet ik niet.) Uiteindelijk dan nog de oudere broer die alles kan doen en laten wat ‘ie wil omdat ‘ie gewoon geweldig succesvol is in alles wat ‘ie doet. Nou, en nu dan over naar mezelf.

Ik denk dat de zanger zichzelf vooral ziet als iemand die niet echt in de schijnwerpers wil staan. Iemand die verbleekt bij het eerder genoemde ontzettend schattig meisje (kut, zeg ik ‘t toch) dat goed kan zingen en lief slaapt en de zeer succesvolle broer. Er wordt in het nummer nauwelijks gerept over het succes van de zanger zelf.

Waar ik op uit ben? Geen flauw idee. Ik ben dit blogje begonnen met het idee van ‘ik wil iets hebben om over te schrijven’ en dat is me aardig gelukt denk ik. Uiteindelijke conclusie? Goede vraag. Het komt erop neer dat iedere zichzelf respecterende broer doodgelukkig mag zijn als ‘ie een zusje heeft – als ze schattig is EN NIET STIERLIJK VERVELEND wat sommigen wel kunnen zijn – en Our House gewoon een onwijs tof nummer is.

Om even verder te gaan over het zusje en waarom een broer daar blij mee moet zijn; ik denk dat heel veel kleine zusjes met trots naar hun grote broer kijken. Voor een grote broer is een zusje één van de belangrijkste personen in z’n leven omdat ze veel dingen van ‘m kan overnemen en eigenlijk ook veel dingen over het leven van hem leert. Daarom zou iedere broer z’n zus gewoon moeten waarderen voor wie ze is en haar onder z’n vleugels nemen.

Dit bericht heb je nu gelezen en je hebt een paar kostbare minuten van je leven verspild omdat ik nu al niet meer weet waarover dit blogje nou eindelijk gaat. Mede daarom zal dit blogje zich vernietigen in vijf… vier… drie…

Reinout Oerlemans (Mill, 10 juni 1971) is een Nederlands acteur, televisiepresentator en -producer.

Goed. Nou, dat dus. Reinout Oerlemans. Wie? Ja, ik weet het ook niet precies. Iets met soaps ofzo. En hij regisseert de verfilming van ‘Komt een vrouw bij de dokter’. Da’s een boek, voor de leken onder ons. Niet dat ik ‘m heb gelezen maar het is volgens velen zowat het beste boek van de laatste tig jaar dus dan weet je het wel. Maar goed, Reinout fucking Oerlemans vond het een goed idee om vandaag op het Spui te filmen. Leuk, actie, sensatie voor het Amsterdamsche publiek. Fijn. Wie is daar weer de dupe van? De Amsterdamse OV-reiziger. WANT ondergetekende kwam net bij een film vandaan (Harry Potter and the Half-Blood Prince, heb ik nou twee keer gezien en hij was twee keer verdomde goed. Aanrader? Behoorlijk) bij bioscoop de Munt en moest met trammetje 14 naar huis.

Reinout Oerlemans. Godverdomme. Had je geen andere dag kunnen kiezen? Ik bedoel, aardige vent ben je hoor, zelfs in een 1-op-1 gesprek. Maar je planning is rampzalig. Ik zal even vertellen wat er gebeurd is. 22:40 was de film afgeloopt, 22:45 staat Tommerd buiten. Rond 22:55 op de halte, waar dan al aardig wat publiek staat om te kijken wat er nou aan de hand is. De bushalte staat vól mensen dus ik blijf gespannen kijken welke BN’er nou weer overhoop is geschoten door een Ali of Mohammed Baba. M’n hoop op nog meer mediacircus-racisme valt echt in duigen wanneer ik Reinout Oerlemans (mét baard) een auto uit zie stappen die net in de fik gevlogen leek te zijn … zonder kleerscheuren. NOU GODDOMME GIFKIKKER ECZEEM. Dan bedenk ik me opeens dat er camera’s bij staan. ..heuy, er wordt hier opgenomen! :’D

Maja. Door dit hele fiasco reden de trams nauwelijks rond ‘t Spui dus moest ik op zoek naar een andere plek. Nou, dat doe ik dan ook braaf. Onderweg kwam ik een Telfort-gebouw tegen dus daar heb ik even tegen aangeschopt (ik denk wel aan je, Cedric) en maar gewoon doorgelopen tot ik iets zag wat leek op een tramhalte. Tien minuten gewacht, toen begon de drang voor een FIGURANTENROL toch wel omhoog te komen. Dus ik loop weer terug, en wat zie ik? Ze zijn opgeschoven waardoor de trams weer kunnen rijden! Weeeeeee. Toppie. Had je dat nou niet eerder kunnen bedenken, Baardmans? Ik heb anderhalf uur niks gedaan waarvan ik zeker 30 minuten IN DE REGEN niks gedaan heb! Maar goed, tussen de tijd dat ik weer op de tramhalte op ‘t spui stond en tram 14 ook daadwerkelijk kwam heb ik even met meneer de regisseur gekletst, met toch wel de belangrijkste vraag van mijn kant waarom hij nou weer vandaag zonodig moest filmen op een plek waar ik was, waarop hij antwoordde dat ik op die manier wel in een grote film zou kunnen komen. Nou, fijn. Mocht je binnenkort mij voorbij zien komen in een bioscoop, waarschuw me even. Kan ik ‘m aanklagen voor het gebruiken van mijn lichaam in een bekende, Nederlandse A-film.

Tussen kwart over twaalf en half één was ik thuis… Drijfnat. Hoechei. Ik heb een aardig gedeelte van de tijd buiten in de kou en in de regen gestaan dus als je me binnenkort tegen mocht komen en ik hoest m’n longen spreekwoordelijk m’n lijf uit, don’t worry. Het is geen tacohoest. De één z’n verkoudheid is de ander z’n brood hè, Reinout.

P.S. Ja dit is een klaagblogje, als je het zo erg vindt waarom lees je dit bericht nu dan nog steeds lutser

I like anime. AND WHEN IT SAYS IT’S SOULEATER, IT NEEDS TO BE SOULEATER. WHEN IT SAYS IT’S BLEACH, IT NEEDS TO BE BLEACH!

Sodetering. Ook hallo. Nog nooit iemand zo pissig zien worden om een fucking rickroll.

Jawel, precies, inderdaad, klopt als een bus. Normaal gesproken zijn tienermoeders het grootste minpunt van de wereldwijde samenleving in mijn ogen, maar goed.  Dit is een speciaal geval waarbij het gewoon nodig is. Tienermoeders gaan opeens heel belangrijk worden voor ons, de normale burger. Nu alleen nog in Spanje, maar geloof me dat de tienermoeders in Nederland binnenkort ook een grotere rol gaan spelen.

Je kent ze wel, die babypoppen. Een soort Barbies maar ietsjes groter en heel wat minder sletterig. …tot nu dan. Een Spaanse speelgoedfabrikant heeft het voor elkaar gekregen om de meest perverse pop tot heden te ontwikkelen. Deze pop ziet er hetzelfde uit als een gemiddelde Babyborn maar heeft dan weer net één voedingsmiddel meer nodig dan de gemiddelde pop, en dat is waar de tienermoeders in beeld komen: borstvoeding.

Ten eerste, ter verduidelijking: waarom tienermoeders? Nou, ik heb nog nooit een volwassen vrouw met een Babyborn zien lopen en de gemiddelde sletterige tienermoeder kan best wel wat ervaring gebruiken dus dump al die dingen maar bij hen.

Deze Bebé Glotón wordt geleverd met een speciaal topje dat de gebruiker over de borsten moet doen, waar twee rode tepels (moet wel ‘natuurlijk’ blijven zeg maar) aan vastgemaakt zitten. Vervolgens moet de moeder de baby op een liefhebbende manier vasthouden, zoals je dat altijd doet met baby’s, en moet het mondje van de baby om de tepel heen.

Dus, mocht je binnenkort een klein kind of een wannabe-tienermoederslet met een plastic pop aan hun borst zien hangen, wees maar niet bang. Ze doen niks. Ik heb wel nog even een afsluitend idee… een excursie naar het Pieter Baan Centrum voor de koopsters van de pop.

Vergeef me mijn uitleg-skills, maar om die nog wat kracht bij te zetten hierrrrrrrrrrrrrr een filmpje, en kijk vooral naar dat kind… Die kop @ 0:43! :’D

Op moment van schrijven is het half 7, ben ik er niet zeker van of ik nog wakker ben of net wakker ben en weet ik eigenlijk niet waarom ik dit blogje schrijf. Oh wacht, toch wel. KIJK EENS NAAR BUITEN MENSEN! Dat weeeeer! Het is, dare I say it, zomers weer aan het worden! Nouja, voor een paar dagen dank, dit weekend wordt het weer lekker 20-21 graden met hier en daar een bui… Maar dat wat daarvoor komt, nooounounounounounounou mensen!Stel je toch eens voor, zomers weer in Nederland. Lekker op het strand of in het gras liggen, lekker hangjongere spelen op een pleintje of langs de grachtengordel van Amsterdam lopen, het kan allemaal de komende twee dagen. Stiekem kon het gisteren ook al maar ik had nul komma nul inspiratie om erover te schrijven, vergeef me daarvoor. Maar goed. Waar ik eigenlijk naar toe wil… Zomers weer in Nederland. Dat betekent haast automatisch dat de vrouwen ook mooier worden, vreemd genoeg. Of, nouja, mooier worden… Er valt een bepaalde gloed over de Nederlandse vrouw.

Het warme weer heeft een bepaalde invloed op de Nederlandse vrouw. Ze gaan opeens schaarser gekleed de straat op (wat an sich niet zo vreemd is, mannen verschijnen plots ook in korte broeken, hoewel dat toch een stuk minder plezant is) en zien er een stuk… fijner uit, wellicht. Mooie vrouwen worden plotseling een stuk mooier. Denk je ze eens in in de winter… bahbahbah. Niet om aan te zien.

Geintje.

Nee, in de zomer is alles anders… De zon speelt met hun haren, blonde haren worden opeens zonnig en brunettes krijgen opeens een gloed over zich heen waar je verliefd op wordt, ogen zullen plots gaan glinsteren op een manier die je je niet kan voorstellen en de bleekscheten krijgen een kleur waar je niet goed van wordt. Al met al zie ik alleen maar voordelen de komende twee dagen, dus mocht je nog weg willen deze week doe het dan vandaag nog, hoewel de donderdag waarschijnlijk de beste dag van de week wordt. De vrijdag t/m zondag raad ik je af. Waarom? Omdat het vergeleken met de rest van de week kudtweer wordt, waarom anders? Dus we kunnen het met elkaar eens zijn dat het enige nadeel aan het warme weer is, dat het ooit ophoudt. Godverdomme.

Even serieus nou, het mooie wreer heeft niet als enige voordeel dat vrouwen er een stuk beter uit gaan zien (wat ook gelul is want een mooie vrouw is nou eenmaal mooi en kan niet plots nog mooier worden) maar het gaat natuurlijk om een ding: gezelligheid. Kloar. Dat is ‘t. Meer niet. Met een paar mensen op een bepaalde plek rondhangen, een feest vieren waar een gemiddelde feestneus jaloers op zou worden en alle drama van de afgelopen tijd vergeten.

Oh, daarover gesproken, ik hoor net dat Jan Smit, z’n nieuwe liefde Liza en Lizas ex het weer goed hebben gemaakt. Leuk berixht om mee af te sluiten lijkt me. Oh, je weet niet waar ik het over heb? Da’s mooi, ik ook niet.

yadda yadda lang verhaal over gedicht et cetera et cetera TADA.

Jij bent geen machine, maar iets moois met gevoel.
Wanneer ik jou berijd weet jij wat ik bedoel.

Nachtenlang denk ik aan jou
Hoe wij samen alle wegen nagaan

Nooit stel je mij teleur
Al jouw gassen hebben een verfijnde geur

Jij maakt ze jaloers, al die grieten
Dat komt door jouw grote tie…..wielen

Vaak kan ik het niet laten
Om jou even vol te “tanken”
Het liefst in alle gaten
Wat moeten de buren wel niet denken

Ja mensen, het is komkommertijd dus dit moet even. Ik heb toch niks zinnigs te posten en ondanks het gezegde “als je niks zinnigs te posten hebt, post dan niet” wil ik toch even m’n ei kwijt.

Dus. Ik presenteer u, een vrouw.

Nou. Simpel. Geef deze vrouw een cijfer van 1 tot 10. Normaal doe ik niet aan dit soort onzin maar dit is een special occasion zeg maar.

Raten maar!

….wijngezever

Als een winnend lot onder mijn neus
ben jij aan de kant gesleurd

Dus alsjeblieft pak mijn hand
Trek me hieruit, ik wil terug naar ons land.

Beste,

Ik heb een hele lange tijd met je mogen genieten, van alles en iedereen. Spannende momenten hebben we mee gemaakt, hilarische momenten, en dankzij jou heb ik de mooie momenten in m’n leven wat vaster mogen leggen dan dat ik normaal gedaan zou hebben, voordat ik jou kende. Je was daar voor me, wanneer ik je nodig had. Nooit heb je me in de steek gelaten. Tot dat ene moment waarop het, voor jou, net leek of ik jou in de steek had gelaten. Niets was minder waar. Gelukkig zag je dat op een gegeven moment in en heb je me dat vergeven. Geloof me, ik heb het jou ook vergeven. Ik weet niet hoe ik je moet noemen, nog steeds niet, na al die tijd. Nouja, ik weet wat je bent, en hoe belangrijk je voor me bent geweest en nog steeds.

Je hebt me alle hulp gegeven die ik ooit nodig kon hebben. Je was de beste vriend, en misschien wel meer. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik weleens naar je heb gekeken, terwijl ik in bed lag.  Maar ja, toen kwam dat ándere moment weer, waarop je opeens kwaad werd. Ik dacht dat onze relatie nooit meer hetzelfde zou zijn. Maar, verrek asset nie woar is, onze relatie werd beter dan ooit. Ik heb nog nooit zo vaak aan je gedacht als de afgelopen tijd, hoe pijnlijk we het hadden op bepaalde momenten. Dan wilde je dit niet, dan wilde je dat niet. Geloof me, je hebt het me nooit echt makkelijk gemaakt.

Een relatie als die wij hadden zal nooit iemand kunnen hebben. Wij kregen niet twee tegenslagen te verwerken, maar drie. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat dat deels mijn schuld was, want ik liet je je gang gaan en jij wilde vliegen… Tja. Ik was weer eens ‘Stommie’ bezig. Dat had ik je nooit moeten laten doen. Je deed daarna niet meer wat je vroegah deed. Je was niet meer dezelfde. Wederom moest ik je laten gaan. Pijnlijk. Wekenlang hebben we elkaar niet gezien, gesproken. Toch wel één van de moeilijkste momenten uit m’n nog zo korte leven. Je had me bijgestaan in mijn moeilijke momenten, toen was het mijn beurt. En dat heb ik zo goed mogelijk gedaan.

En nu moet het weer. Nouja, of het moet of niet, of je het wil of niet, ik gá het doen. Je hebt het maar te doen met me. Jij mij helpen, ik jou helpen. Wanneer dan ook. Ik zal er voor je zijn, bij alle pijnlijke momenten die jij nog zal hebben. Dat kunnen er veel zijn, dat kunnen er weinig zijn. Ik weet niet hoelang we elkaar nog zullen kunnen zien. Dat kan lang zijn, dat kan kort zijn. Het kan alle kanten op.Maar op welk moment dan ook, of het nou ‘s nachts 03:30 is of ‘s middags 15:30, je kan me bereiken. Op wat voor manier dan ook. Ook al heb ik je niet direct bij me op dat moment, je weet me te vinden. Hoe je het ook doet doe je het. Het lukt je verdomme altijd weer. En daarom hou ik zo van je. Ondanks dat ik je nu alweer mis, terwijl je nog maar net weg bent, zal ik aan je blijven denken. Aan de leuke dingen die we hebben meegemaakt. Dat waren er veel. Ten minste, voor jou dan. Ik weet niet meer of jij gevoelens hebt. Misschien ben je wel heel kil. Ik voel jou niet aan. Jij mij wel. Daarom werkt het ook zo goed. Ik denk dat ik nu wel klaar ben.. Afsluiten zou ik willen eggen dat ik zielsveel van je hou/heb gehouden, maar…

Beste meneer Nokia: over een jaar kan je ongezien de tyfus krijgen met je N82. Leve de iPhone. Hoop ik.

Het is weer zover, mensen. Ik maar denken (en hopen) dat bekend Nederland eindelijk eens opgerot is naar het warme oord dat Ibiza heet (en steeds maar depressief worden wanneer iedereen weer terug komt van die bloedhete vakantie), maar niks is minder waar. Bekend Nederland is er nog. En hoe. De problemen zijn er weer. Nog nooit in mijn leven heb ik zo’n medelijden gevoeld. Ik heb nog nooit zo’n pijn gehad om andermand leed. Wat hier gebeurd is, is… niet in woorden uit te drukken. Ik.. krijg bijna tranen in m’n ogen. En dat geef ik niet graag toe.

Ik ben geen emotioneel iemand dus als ik dat wel ben dan is er heavy shit happening, zeg maar. En dat is ook het trieste feit. Met pijn in mijn hart, met vreselijke pijn in mijn bedroefde, gebroken hart…

Moet ik jullie meedelen dat Gerard Joling en Gordon ruzie hebben. Nee, dat is redelijk normaal, da’s al een tijdje zo. Nee, niet alleen Gordon; Gerard Joling heeft ruzie met de Toppers, alle drie! Nee, hell, nóg erger: zelfs ruzie met de manager en schrijver van de toppers! SCHANDE! En waarom? Het bekende Toupetje (Joling, voor de haar-leken onder ons)  heeft een nummer gejat van de manager van Jeroen van der Boom. Drama. Moord en brand schreeuwden de Toppers. Shownieuws, RTL Boulevard, elk programma wat je maar kan bedenken dat ook maar enigszins met showbizz bezig is wilde alles tot op de bodem uitzoeken. Vreselijk is het. En dan heb ik het nog niet eens over het nummer. Als iemand nog een braakmiddel nodig heb, download de discografie van Joling of de Toppers even. Gegarandeerd succes.

Over braakmiddel gesproken, dan nog wat. Want dit was nog niet eens het ergste. Nee. Een nog ergere, triestere gebeurtenis heeft plaatsgevonden. De grootste incestfamilie van Nederland was weer eens in het nieuws. En dit keer niet omdat Jantje een prachtig nieuwe single uit heeft gebracht, maar omdat de showbiz-media weer vuistdiep in Yolanthe zat. Eh, ik bedoel, vuistdiep in haar problemen met Jan. Want dat is natuurlijk belangrijk. Het ‘leukste koppel van Nederland’ is uiterlijk, en hóe. Dikke fitta natuurlijk. Jan die vreemd ging, Snol-anthe die dit niet pikte en dat gezellig even terug deed met voetbaldwerg Wesley Sneijder (ik hoor Wouter Bos nog zeggen, in tijden van financiële onzekerheid, dat ‘ie blij was dat Sneijder weer eens had gescoord… zucht) en het ex-vriendje van Jans snolebolletje Liza die Jan even een klap op z’n smoel verkocht. En dat was nou het leukste van deze hele affaire. Jan die eindelijk eens een stoot voor z’n bakkes krijgt. Ik weet het, geweld is niet mijn ding, maar zijn muziek ook niet. En geloof me, het moment dat ik Jan Smit hoor zingen voel ik een symbolische klap voor m’n bek. Ik neem aan dat dit bij de gemiddelde Nederland zo voelt DUS WAAROM KRIJGT DIE KNUFFELINCESTHOMO ZOVEEL AANDACHT?! Oh, ik weet het alweer. Al die incestdorpen zijn er natuurlijk wel in geïnteresseerd, en vergeet niet de ouwe vrijsters van 60+ die heel Nederland hadden kunnen vullen met hun tranen van verdriet toen ze hoorden dat Janlanthe uit elkaar ging.

Ik volg het allemaal niet meer. De Toppers die kwaad zijn op Gerard Joling, Jan Smit en Yolanthe uit elkaar… Mijn showbizz-hart huilt.