Nou, goed. Ik geef het toe. De vorige wedstrijd was natuurlijk helemaal bagger. Mark van Bommel speelde als een natte dweil en maakte de ene domme overtreding na de ander, Wesley Sneijder had nog geen bal goed geraakt als ze met een strandbal hadden gespeeld, Maarten Stekelenburg had er net zo goed niet kunnen staan aangezien hij de tegenstander keer op keer de kans bood om te schieten en André Ooijer solliciteerde luidruchtig naar een plek in het Sociaal Centrum voor Bejaarden.

Geintje.

Het was zowaar een leuke wedstrijd. De tweede helft dan. Iedereen is de eerste helft al láng vergeten, neem het ze eens kwalijk. Om het in positieve woorden uit te drukken: het was ronduit slecht. Brazilie was niet veel beter. Ze speelden niet de sterren van de hemel, ze maakten gewoon gebruik van het feit dat wij gigantisch stonden te klungelen van tijd tot tijd.

Daar ben ik dus bang voor. Op het moment dat wij even het geluk aan onze zijde hadden, zakten de Brazilianen door de grond. De druk werd ze te hoog. Voor Uruguay is dat anders. Druk? Welke druk? Ze behoren sowieso al tot de vier beste voetballanden ter wereld voor de komende vier jaar, die kunnen hun lol niet op. Wij Nederlanders verwachten meer en dat weten de spelers ook. Of ze dat in hun hoofd laten kruipen is nog maar de vraag. Ik hoop van niet.

Als dat wel gebeurt zijn we de pineut. Mathijsen maakt een cruciale fout in de verdediging, Forlan is Stekelenburg te slim af in de tachtigste minuut. Het staat 1-0 en we kunnen naar huis. Ja, onze keeper is beter. De verdediging van Uruguay mag nog niet eens de schoenen van Joris Mathijsen en John Heitinga poetsen. Ons blok op het middenveld is beter, komt (normaal gesproken) geen man doorheen. Onze aanval? Pft, schei toch uit. Sneijder, Robben en Kuyt hebben alles wat Suarez en Forlan hebben, dat maal twee en dan ook nog eens alles wat zij níet hebben.

Robin van Persie? Ja, ook. Normaal gesproken dan. Dit is zijn toernooi niet. Maar, ere wie ere toekomt: hij cijfert zichzelf compleet weg voor de rest van het team, of hij het nou expres doet of niet. Moet je ook respect voor hebben. Vanavond is wel z’n vijftigste interland voor Oranje. Misschien maakt hij er wel een schitterend jubileum van.

Eigenlijk zou dit een eitje moeten zijn. Stiekem hoop ik ook dat het een eitje wordt. Nog zo’n wedstrijd als tegen Brazilië en m’n familie en vrienden mogen me komen opzoeken op de afdeling Hartbewaking in het St. Lucas. Doe me daarom een plezier, jongens, en jullie zelf ook. Als jullie vanavond verliezen staat aanstaande zaterdag een doodsaaie wedstrijd op het programma waar geen hond naar wil kijken. Maar we doen het toch, omdat we ons verplicht voelen. Doe ons dat niet aan, en jullie zelf ook niet. Zorg ervoor dat jullie zondag in de finale staan, dan staan wij er ook.